حماسه سیزده به در

بازهم سیزده به در آمده است .. لاله و سنبل و بلبل از سفر آمده است .... شب سرما به سفر رفته سحر آمده است ... دیودرخانه گذاریم به طبیعت برویم .. که خطر رفته کنون وقت ظفر آمده است . بازهم سیزده بدر آمده است . یارخندان , بهار باهنر آمده است .. دست افشان .. پای کوبان دیوررادورکنید ازدل این شهر ودیار.. که فرشته ازدل ابر ومطر آمده است .. گره سبزه به پیشانی اومی بینم, دختر سبزه سیزده به تمنای دگر آمده است .. ماه وخورشید وستاره  دست دردست همند . .آسمان سرزمین من به سودای دگر آمده است . خانه غم را رها کرده گریزان شوید از لانه ترس .. که کنون شیر شجاع سینه پرشور وشرر آمده است ... کورباد دشمن این روز طبیعت که همان شیر, به  خونریزی ظلم وستم وزشتی وشرآمده است .. من ندای عشق درهرگذری می شنوم .. آن نگاه پاک با چشمان تر آمده است . بازشوچشم عدالت ! نور حق از در خان ما به در آمده است . من نگاهت را ستایش می کنم نادی عشق .... جاودان , ناله کنان بایک نظر آمده است . برسردشمن غم دشمن شادی بزنید .. غم گریزان شده است و شادفر آمده است . شاد باشید وهمیشه خندان که کنون سیزده بدر آمده است . بازهم سیزده بدر آمده است .. بازهم سیزده بدر آمده است ....... سیزده بدر یک حماسه است شکوه یک اجتماع بزرگ . به جرات می توان گفت که چهل تا پنجاه میلیون ایرانی در سراسر جهان دراین روز  که روز طبیعت نام گرفته به بیرون از خانه های خود ودامان طبیعت پناه می برند واین سنت زیبای نیاکان ما را گرامی می دارند . یکی سیزده را نحس می داند یکی فرخنده اش می شمرد یکی می گوید که نحسی سیزده از آن است که که عیسی و حواریونش چون سیزده تن می شده اند و یهودای اسخر یوطی خائن به عنوان سیزدهمین نفر به عیسی خیانت کرد این عدد را نحس دانسته اند .. یکی می گوید در کتابهای تاریخی ما به این جشن اشاره نشده دیگری می گوید چون نیازی نبوده که از جشن عمومی و عوام یاد شود و در قدیم تنها توجه خاصی از نظر ثبت وقایع فقط به اعیادی می شده که اشراف هم در آن نقشی داشته اند ضرورتی برای ثبت آن احساس نشده است . درهر حال سیزده بدر سیزده بدر است و صحیح تر آن است که بنویسیم سیزده به در و  در اینجا به معنای دشت و دمن می باشد . یعنی سیزده را در دشت وطبیعت سپری کنیم نه این که نحسی آن را از خود دور سازیم . وفلسفه آن به این صورت بوده که چون ماههای سال  حتی در ایران قدیم 12 بوده دوازده روز از نوروز را جشن گرفته, درپایان این مدت روز سیزده را به دشت و کوه و جنگل و طبیعت می روند تا غمهای خود را به فراموشی سپارند و انس دوباره خود را با طبیعتی جوان اعلام نمایند .این روز سنتها و مراسم مخصوص به خودش را دارد هرچند  همگان آن را رعایت نمی کنند و مهم همان استفاده از طبیعت زیباست .خوردن آش رشته و گره زدن سبزه که این یکی معمولا کار جوانان و به ویژه دختران جوان برای یا فتن همسر و جفت مورد علاقه شان می باشد .سیزده به در سال دگر بچه بغل خونه شوهر ..به امید آن که عاشقان پاکدل ویکرنگ به خواسته های خود برسند همه شما را به خدای بزرگ می سپارم فقط یادمان نرود اگر ازتماشای نقاشی زیبای طبیعت لذت می بریم این نقاش است که ستودنیست ....ایرانی