گل من

گل من وقتی که می خندی تورا چون همیشه خندان ترین می بینم وزیبا ترین . وقتی که از حس و طراوت غنچه می گویی تو را غنچه ترین می دانم . وقتی که از تازگی وشکفتن می گویی تو را زیبا ترین می بینم . وقتی که از سلام شبنم صبحگاهان می گویی تو را پاک ترین می دانم . وقتی با من از فردا سخن می گویی تو را آرام ترین می خوانم . گل من بگو امروز چه بر تن می کنی تا به میهمانی بهار بروی . گل من عروس بهار آن قدر مهربان است که خار ها را هم به میهمانی خود فرا می خواند تا شاید که با محبت گل نشان شود .. شاید که دلهای زمستانی ما هم چنین گردد . گل من خورشید فقط برای تو نیست . باغبان فقط به دنبال تو نیست . اما من تو را زیبا ترین گلها می دانم . وقتی که برگهای خشک پاییزی غبار تیره غم را بر سرم نشاند تا اشک اندوه ابرهای تار را ببینم احساس کردم که دیگر تو را نخواهم دید . زمستان آمد ودیگر حتی اشکهای سردت را هم ندیدم . درمیان گلهای یخ به دنبال تو می گشتم باز هم تو را ندیدم . ناگهان نسیمی وزیدن گرفت . ابرها به سویی رفتند و من صدای قلبم و ناله های عاشقانه تورا که از درون من وخود فریادم می زدی شنیدم . دیدم که از دل خاک سر بر آوردی . از تو پرسیدم زیبای من عشق من کجا بودی و تو پاسخم دادی در قلب معشوق در قلب تو . دردل تو بودم و نمی دانستی با تو بودم و در جستجوی من بودی اما با همه اینها دوستت دارم .. دوستت دارم .. دوستت دارم .. ایرانی