سایه های سکوت

لحظه ها را می کشم تا که شاید آن سوی سایه های سکوت تو را ببینم . ببینم که آمده ای تا سایه ها و سکوت را بشکنی . بیایی تا مرا از این بیداری بیدار سازی . وقتی که از جاده های سبز گل می گذرم وجای خالی تو را در سایه های سکوت می بینم گلهای مروارید چشمانم بر چمنهای سبز می ریزد بر سینه  گل افشان تو تا که شاید باردیگر گلهای ناز عشق را از دل سینه ات بیرون برآوری . چقدر گلهای سرخی را که به رنگ لبان تو باشند دوست می دارم . گلهای سرخ در لحظه های سرخ عشق را . . گلهای عشق سایه های سکوت را می شکنند . چقدر غنچه گلهای سرخی را که با لبانم گشوده می گردد دوست می دارم . چقدر ناز آن گلهای ناز را دوست می دارم . احساس می کنم که باز هم مروارید چشمانم را می خواهی . هر آن چه که داشته ام به پای تو و این چمنهای سبز ریخته ام . گلهای قلب و احساس و چشمانم را برای تو افشانده ام تا غنچه عشق تو را بارور سازم . تا از این باروری ها به خود باوری رسی . تو عشق را با اندیشه های من شناخته ای . می دانم که زیبایی عشق را با کلام و احساس گرم من احساس کرده ای ولی احساس می کنم این منم که بنده توام . بنده عشق وبنده لحظه هایی که سایه های سکوت را بشکنی و به من بگویی که دوستت دارم . روزهای شکست سکوت گریخته اند و من همچنان به دنبال آن روز ها در لحظه های بی وفایی سرگردانم . می دانم که فراموش کرده ای که این من بودم که بازی عشق را به تو آموخته ام . نیاموخته ام تا که با دیگران بازی کنی . نیاموخته ام که من و قلب مرا به بازی گیری . اما تو هنوز از بازی زمانه غافلی . کدام لبخند را دیده ای که بر چهره ها ماندگار باشد . کدام سرودپیروزی را شنیده ای که همچنان به گوش برسد . صدای کدامین خنده ها خاموش نگردیده .. بدان که روزی هم خواهد رسید که اشکهای مراهم دیگر نبینی . آن روزی که من دیگر صدای خنده هایت را نشنوم آن روزی که دیگر لبخند بر لبانت نبینم . آن روز دیگر مرواریدی در وجودم نمانده تا نثار چمنهای خشکیده آن روز تو سازم . . کاش امروز بیایی و سایه های سکوت را بشکنی . بیایی تا با هم بخندیم . بیایی تا مروارید هایمان را قسمت کنیم . بیایی تا لبانمان را یک بار دیگر با واژگان زیبای دوستت دارم ببندیم   بیایی تا عشق را باور کنیم . زندگی را باور کنیم . ببین که من هرچه دارم از آن توست . تنها همین را می خواهم که تو در کنارم باشی تا ببینی و احساس کنی وقتی که سایه های سکوت را می شکنی و با  نگاه آتشین و کلام شیرینت گرمی خورشید عشق را , پیوند دلهایمان می سازی من چگونه بر عهد خود وفادارم . می دانم که می توانی سکوت غم را بشکنی و بار دیگر با من از روزهای تبسم عشق بگویی . بیا تا چون گذشته ها در آغوشت بگیرم بیا تا آن چه را که در جستجوی آنی در آغوش من بیابی . بیا تا در لحظه های اشک و لبخند در کنار هم باشیم بیا تادر کنار هم اگر روزگاری به روزگاران غم رسیم با گنجینه های شاد خود دریچه های شادی را به روی خود بگشاییم . بیا ای همه هستی من بیا تا پیش از آن که فریاد جدایی قلب شکسته مرا در سینه پردردم بمیراند سایه های سکوت  جدایی رابشکن . چون که می دانم هنوز هم می توانی دوستم بداری . سایه های سکوت را بشکن تا ببینی که چگونه با فریاد جان خود تا آن سوی سرزمین دلهای سرد , عاشقانه خود را و هستی خود را تقدیم تو خواهم کرد . فریادی چون تیر آرش کمانگیر به پهنه هستی , فریادی از اعماق قلب و وجودم . آری چون همیشه خواهم گفت که بی تو برای تو می میرم و با تو برای تو زنده هستم ... پایان .. نویسنده ... ایرانی