زاینده رود می خندد

همه جای ایران سرای من است . ایران من برای من است . نصف جهان زیر پای من است . سلام بر زاینده رود,  بر زاینده زندگی .. سلام بر تو که با دیدگانی خشک اشک می ریختی و اینک با چشمانی تر می خندی . . سلام بر خدایگان نصف جهان . بر افتخار سرزمین اصفهان . ببار ای ابر . ببار ای آسمان شهر آزادی ببار ای قلب تپنده ایران زمین ! ببین من امشب با چشمانی گریان می خندم . خود را به تو می سپارم . اشکهایم را به تو می سپارم . امشب ستارگان با تو می خوانند امشب برای تو می خوانند . امشب ستارگان هم آوا با دلهای پر ستاره می خوانند با چشمان پر از اشک شوق .. امشب همه با هم برای تو می خوانیم . ابر ها باریده اند و رفته اند تا صدای ستارگان به گوش زمینیان برسد . امشب همه به میهمانی عشق و نور آمده اند . ای مقدس تر از گنگ مقدس !ای پاک تر از چشمه جاودانی آب حیات ! ما برای تو شادیم و تو برای ما خندانی  . امشب همه با تو و برای تو می خوانند . ببین که امشب دعای دلهای خسته دعای ستارگان دلشکسته به بار نشسته تا یک بار دیگر فریاد بزنیم که قلب سرزمین مقدس من همچنان می تپد . ای قوم به حج رفته چرا آب زندگانی را در ظلمات می جویید ؟/؟ بستر مقدس زندگانی همین جاست . همین جا .. همین که به شما زندگی بخشید و هیچ نخواست . همان بخشنده ای که بر مرگ خویش نمی گریست . بلکه بر این اشک می ریخت که دیگر نمی تواند زندگی ببخشد دیگر نمی تواند در کالبدی خسته روحی تازه بدمد . زاینده من ! آن قوم به حج رفته ای که به آنان حیات بخشیدی با چشمانی بسته در دنیای ظلمانی خویش در جستجوی ظلمات و چشمه آب حیات بودند . سنگ بر شیطان نمک نشناس سنگسار شده رانده شده از بهشت ... جرعه ای از آب تو را می نوشم این است زندگانی جاودان که خود را به تو بسپارم تا به من بگویی که عشق هنوز هم در این سرزمین نفس می کشد . در سرزمین مقدس من .. ببین همه برای تو می خوانند همه برای تو می خندند . جرعه ای از آب تو را می نوشم . شیرین تر و زندگانی بخش تر از آن چه خضر جاودان نوشید . احساس می کنم که با تو جاودان گشته ام .  با تو برای تو , با تو در تو و با تولدی دیگر فریاد می زنم ایران من!  سرزمین مقدس من ! به تخت جمشید تو به خلیج همیشه فارس تو , به خزر تو سوگند که دیگر اجازه نخواهیم داد که قلب زاینده , زاینده رودت را بخشکانند . حتی اگر قطره قطره خو ن قلب خود را نثار دل پاکش سازیم . ای قوم به حج رفته بگذار من بازهم زاینده رودم را آبی و بخشنده ببینم .. آبی تر از آسمان آبی . خروشان تر از دلهای عاشقان آرام . بگذار تا عاشقان , باز هم در کنار تو عهد و پیمان مقدس خود را جشن بگیرند . بگذار تا سر مست از عطر خوش تو دیگر از خدا هیچ نخواهم . بگذار تا همچنان به تو ببالم . به آن که می بخشد و هیچ نمی خواهد . دلم می خواهد  خود را به آب پاک تو بسپارم  تا گناهانم را بشوید . رود مقدس سرزمین من !اینک باید فریاد بر آوریم که هر روز با نفسهای تو جشن می گیریم با خروش تو می خروشیم و با نگاه توست که به آسمان می نگریم . زاینده من ! تو مهرت را از کسی دریغ نداشته ای . حتی از آن نا جوانمردانی که می خواستند مرگ تو را ببینند . تو بیدار گشته ای . آمده ای تا بگویی که باز هم در کنار ما خواهی بود تا بگویی که فرزندان خود را فرزندان این سرزمین , این شهر مقدس را از یاد نبرده ای . آمده ای تا باز هم به عاشقان بگویی که از عشق بخوانند و از وفا بسرایند . آمده ای تا بگویی که در کنار ما خواهی ماند . تا بگویی که باید باز هم جشن بگیریم در کنار تخت جمشید در کنار دریاچه  مقدس و شور اما شیرین تر از جانمان اورمیه پاک . آمده ای تا بگویی خلیج فارس سرزمین ما همیشه فارس خواهد ماند . آمده ای تا بگویی که ایرانی بیدار است ایرانی با خون دل خود با اشکهای خونین خود با روح پر توان آریایی خود و با الهام از اسطوره ابر مرد تاریخ بنیان گذار حقوق بشر کوروش کبیر همچنان برای حفظ میراث های مقدس خود می جنگد . زاینده من ! ما در کنار توییم . . مگر می توانستیم و می توانیم فراموشت کنیم ؟/؟ بخند باز هم بخند,  بیشتر  بخند مگر اشکهای شوقمان را نمی بینی ؟/؟ مگر آغوش بازمان را نمی بینی که می خواهیم خود را به دامان پر مهر تو بسپاریم .. بخند باز هم بخند . بخند بگذار قوم به حج رفته به دنبال معشوق سرگردان باشند . بگذار به جای آب حیات , زهر بنوشند . بگذار تا تاریخ نشان دهد که شعار های ایشان جز بی شعوری نبوده است . زاینده من! زاینده رود شهر مقدس من ! ما می رویم اما تو همچنان خواهی ماند . خواهی ماند تا به فرزندانمان زندگی ببخشی . بگذار بخوانم بگذار بخندم بگذار بگریم بگذار برقصم . زاینده رود من بیدار است . تا صبح و طلوع آزادی با من خواهد خندید تا همیشه .. تا آنجا که جان در بدن دارم تا آنجا که نفسی هست فریاد خواهیم زد رود مقدس سرزمین مقدس من ! خشک باد  ریشه آنانی که خشکیده ات می خواهند .. اما اینک زمان جشن و شادیست . زنده باد زاینده رود من , کودکی من , جوانی من , هستی من , زندگانی من ! زنده و پاینده باد ایران من ,ایران جاودان.من .... بادرود  و تبریک به همه ایرانیان عزیزبه ویژه اصفهانی های دوست داشتنی و خونگرم ومهربان و مبارز ... پایان ... نویسنده .... ایرانی